Het idee is echt simpel. Je hebt een hele grote lege ruimte. Wel 15 meter hoog, meer dan 100 meter lang en bijna 25 meter breed. En je wilt geparkeerd blik van de straat hebben. Wat doe je dan als ambtenaar? Je telt lengte maal hoogte maal breedte bij elkaar op. En opeens heb je een parkeergarage! En nog lekker goedkoop ook, want de hard ware, de muren, het vloertje en dak, zijn door anderen betaald. Echt, heel simpel, met dank aan de NZ lijn.
Maar, zoals bekend, de bouw duurde wat langer en tijden veranderen. Dus, waar 10 jaar geleden geld voor dit soort zaken geen rol speelde, ligt dat nu wat moeilijker.
Op 10 september stuurde het stadsdeel Centrum een noodbrief naar de wethouder Verkeer. Het nieuwe college van B&W is niet voornemens om de parkeertarieven de komende jaren met de enorme stappen te verhogen die het stadsdeel in gedachten had. Geen 85% stijging van de bewonerstarieven, maar 25%. En dat extra geld gaat ook niet naar het parkeerfonds, waar garages uit worden betaald. Deze inkomsten gaan naar de algemene middelen zoals dat heet, vooral om de zorgkosten te betalen waar Amsterdam per 1-1-2015 verantwoordelijk voor is. Geen parkeer -, maar zorgvoorzieningen worden van uw verhoogde tarieven betaald. Een te verdedigen keuze, lijkt mij.
Het gevolg is dat de bedachte garages op de Vijzelgracht en achter het Marnixbad, maar ook de fietsenstalling onder het Beursplein, op losse schroeven zijn komen te staan. Aan de fietsparkeervoorziening op het Beursplein, als onderdeel van de Rode Loper, valt niet te ontkomen.
De wethouder Verkeer heeft tot december de tijd genomen om op dit financieringsprobleem te studeren. Behalve een financieringsprobleem levert de Vijzelgracht nog een puzzelstuk op, dat eveneens niet eenvoudig blijkt te zijn. Hoe verzeker je een parkeergarage, die lastig toegankelijk is en ook nog boven een metrostation ligt?
De parkeergarage Vijzelgracht, het leek zo simpel…
Rente de Weerd